ბერიკაობა-ყეენობა -უძველესი დღესასწაული ჩამოსვლის გაზაფხულზე. აღდგომამდე ორი კვირით ადრე სოფლებსა და მთის სოფლებში იმართებოდა წარმოდგენები, თამაშები, ცეკვები და მსვლელობები. პირველი კვირა ისევ ხორცი იყო,მეორე უკვე ყველი.
ბერიკაობა – უძველესი დღესასწაული ჩამოსვლის გაზაფხულზე. ორ კვირაში უფრო უწყინარი იყო: “ბერიკას” მსახიობები ნიღბებით ფერად კოსტიუმებში გამოწყობილი, სოფლის კიდიდან ცენტრში მსვლელობით დადიოდნენ, სახლებს ათვალიერებდნენ და ეპყრობოდნენ. სპექტაკლები სხვადასხვა ნაკვეთით გაიმართა. ხშირად მსვლელობაში იყო” პატარძალი “მცველი, რომელსაც მთავარი” ბერიკი ” ცდილობდა დაარღვიოს და molest. და უკვე ექსპრომტი ქორწილი “საქმროსთან” გაიმართა მოედანზე და სპექტაკლების შემდეგ იყო მასობრივი დღესასწაული.
ყეენობა- კარნავალი, როგორც ხალხის ბრძოლის პერსონიფიკაცია დამპყრობლების წინააღმდეგ. უცხო ხენმა (მეფემ) ჯარით დაიპყრო სოფელი, რის შემდეგაც ქართველ “მეფესთან” ხალხი აჯანყდა და დაამხო იგი.
მე-19 საუკუნეში თბილისში მთელი ქალაქი დიდებულთა ხელმძღვანელობით ორ ბანაკად გაიყო. ისანი ხენის დამპყრობელთა შესასვლელი ტერიტორია იყო, მათ მხარს უჭერდნენ ჩუღურეთისა და კუკიის მკვიდრნი. ნარიყალა მცველების ტერიტორია იყო, სოლოლაკი და ვერა მათთვის.
ხენი ჯარით შევიდა ქალაქში და დაიპყრო იგი, ყველგან ხარკის კოლექციონერები მოათავსეს. შუადღემდე ის სამხრეთ ნაწილში სეიდაბადის გორაზე იჯდა. შემდეგ დამცველები აჯანყდნენ და მასიური ბრძოლა მოხდა მთაწმინდაზე, ჯერ ხის ხმლებითა და ფარებით, შემდეგ მუშტებით. დამცველებმა დაამარცხეს და მტკვარში ხენი ჩაყარეს, რის შემდეგაც ქართველმა “მეფემ” ქალაქის გარეთ სუფრა მოაწყო.
ქვეყნის მიტაცების შემდეგ რუსეთის იმპერია ცდილობდა ხეინობა თავისი სიდიადის დღესასწაულად გადაექცია. მაგრამ პირიქით აღმოჩნდა: ხენი სამეფო ფორმაში იყო გამოწყობილი და კიდევ უფრო გულმოდგინედ იყურებოდა მდინარეში, დასცინოდა ახალ მთავრობას.
შედეგად, ხელისუფლებამ საბოლოოდ აკრძალა დღესასწაული.
თავიდან იყო “სპანიაკობის” უკბილო ვერსია, რომელშიც ილია ჩაჩვავაძეც და მისი თანამებრძოლებიც კი ჩანდნენ.
ახლა კი ყველის კვირის განმავლობაში მხოლოდ ბერიკაობაა დარჩენილი. თბილისში მისი ძეგლია-მოცეკვავე ხალხის ბეჭედი.
